ทำนองนาง (ซืออัน)

อ่อย

................................................

เทพประจำตัวเธอบอกกล่าวกับเทพในโลกคนตายว่าเธอยังไม่หมดอายุขัย พวกเขาต้องรอก่อน

หากแต่ไม่ต้องรอนานเมื่อวันนั้นมาถึงเธอจะเป็นของพวกเขาตลอดกาล 

เสียงเพลงที่ขับร้องในสายลมนั้นแผ่วเบาแต่ชั่งจับใจคนฟังให้ไม่อาจเมินหน้าหนีได้

อู่อี้ชุนสดับฟังเสียงนั้นอยู่ในศาลาเดียวดาย เสียงนั้นส่งผ่านมาทางสายลม เขาเองก็ชื่นชมศาสตร์ศิลป์ไม่น้อยเคยท่องเที่ยวไปทางเหนือฟังเอ้อเหยินจ้วนระบำขับร้องพร้อมดนตรีบรรเลงด้วยขลุ่ย ไปดินแดนทางใต้ฟังถานจือที่มีลักษณะการเล่นกู่เจิงสามสายชวนมอง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยฟังท่วงทำนองไพเราะเช่นนี้มาก่อน

เสียงนั้นเป็นเครื่องสีแน่นอนแต่เสียงทุ้มนุ่มนวลอย่างหาได้ยากราวกับเป็นการบรรเลงในสรวงสวรรค์ คล้ายเทพเทวาเมตตาเขาจึงให้โอกาสได้ร่วมฟังด้วยในโลกมนุษย์

ดวงตาสีน้ำหมึกนั้นพริ้มหลับตาลงฟังทำนองนั้นอย่างเพลิดเพลิน ผมสีดำเกล้าขึ้นเรียบร้อยปักด้วยปิ่นเงินเสริมมาดบัณฑิตผสานรวมกับบุรุษเสเพลอย่างลงตัว 

................................................

เกลิ่นเรื่อง

ว่านซืออันถูกผีเทพารักษ์พาวิญญาณข้ามไปยังอีกภพภูมิที่ไม่เหมือนโลกเดิมของนางเลยสักนิด ที่นี่มีแต่คนพูดภาษาจีนกลางแต่ขอโทษเถอะ! นางรู้แค่ภาษากว่างตงเท่านั้นแหละ! แล้วนี่อะไรกันเส้นผมที่เคยเป็นสีดำสนิทเงางามก็กลับกลายเป็นสีบลอด์นทองไปเสียอีก ยังไม่ทันคุ้นกับบ้านใหม่ บุรุษนามอู่อี้ชุนก็ปรากฏตัวออกมาในช่วงเวลาหน้าซิ่วหน้าขวานช่วยชีวิตนางไว้พอดี อย่างไรนะ? เขาเป็นเซียนกระนั้นหรือ? แต่ช่างเถิดขอแค่มีเขาคนเดียวที่เข้าใจนางได้ก็เพียงพอแล้ว ใช่หรือไม่เล่า?   

................................................

                                                                                     ชี้แจง 

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชิลๆ นะคะ ไรท์มาลงไว้ก่อน เนื้อเรื่องเรื่อยๆ ค่ะ ไม่เครียดไม่กดดันอะไรเลย อารมณ์ประมาณฟังเพลงที่มีดนตรีคลอเบาๆ

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชิลๆ นะคะ เนื้อเรื่องเรื่อยๆ ไม่มีอะไรมากอาจมีสุขเศร้าเคล้าน้ำตาบ้างเล็กน้อยเพื่อเรียกความหรรษา อารม์ก็ประมาณฟังเพลงไปเรื่อยๆ โดยเราไม่รู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นเพลงอะไร ชอบก็อ่านไปเรื่อยๆ นะคะ ไม่ชอบก็ติมาได้ค่ะ 555555555

B
E
R
L
I
N
?